Czym różni się sekwoja olbrzymia od wiecznie zielonej, jak wyglądają i jak mogły przetrwać tysiące lat? Gdzie je zobaczyć?
Nie wiedziałam, że najwyższe drzewa na świecie i te największe dość mocno różnią się między sobą i rosną w innych miejscach w USA. Potocznie sekwoja to tak naprawdę mamutowiec, a prawdziwa sekwoja to potocznie redwood. Jak się w tym połapać? i najważniejsze, czy warto? Ten artykuł na pewno odpowie na te pytania. I wiele innych.
Podsumowanie
Ponieważ zdecydowana większość opisów, które znalazłam w Internecie zarówno przed, jak i po spotkaniu z sekwojami, nie porządkują tematu i są wybiórcze, postanowiłam zrobić podsumowanie w postaci tabeli i wrzucić ją na początku artykułu. A dalej jest już tylko kwintesencja ?
Nazewnictwo
Z nazewnictwem sekwoi jest spore zamieszanie, ponieważ do sekwoi zaliczany jest obecnie tylko jeden gatunek – sekwoi wiecznie zielonych (wg Wikipedii), a w Stanach te drzewa nie są zwyczajowo nazywane sekwoja, tylko redwood. Sekwoje dla Amerykanów, jak i całego świata, to gatunek Sequoiadendron, inaczej sekwoje olbrzymie lub mamutowce z parków Sequoia czy Yosemite. Zdecydowana większość osób jedzie zobaczyć sekwoje olbrzymie, ponieważ są po drodze pomiędzy San Francisco a Las Vegas, natomiast żeby zobaczyć „redwoodsy” trzeba jechać na północ od San Francisco, gdzie dociera mniej ludzi. Które są bardziej atrakcyjne i gdzie warto jechać, by zobaczyć baśniowy las i najbardziej majestatyczne drzewa świata? Poniżej znajdziesz subiektywną odpowiedź na te pytania.
Sekwoje olbrzymie
Jako małe dziecko zobaczyłam zdjęcie samochodu przejeżdżającego przez wydrążone drzewo. To był ten moment, gdy sekwoje zawładnęły moją wyobraźnią. Wiedziałam, że kiedyś muszę je zobaczyć. Pierwszy raz na żywo miałam okazję ujrzeć plaster pnia sekwoi w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie. Ten kawałek 1300-letniego drzewa potwierdził to, co dla mnie było niewiarygodne – na świecie naprawdę istnieją tak stare i tak gigantyczne drzewa.
Gdy pierwszy raz stanęłam „oko w oko” z olbrzymem tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że to najbardziej niesamowite drzewo świata. Czego nie widać na zdjęciach, to to, że jego piękna cynamonowa kora jest w dotyku włochata, trochę jak zwierzęca skóra. Poza tym te rozmiary! Wyjątkowe drzewo pod każdy względem – wieku, potęgi, urody. Na mnie zrobiło nieziemskie wrażenie. I te drzewa to były sekwoje olbrzymie z Parków Narodowych: Yosemite oraz Sequoia.
Sekwoje wiecznie zielone – Redwoods
Planując kolejny road trip w te rejony cieszyłam się na ponowne spotkanie z sekwojami. Byłam szczęśliwa, że udało się tak poprowadzić trasę, by odwiedzić inny park, tym razem Redwood National and State Parks na wybrzeżu. Jakie było moje zdziwienie, gdy znaleźliśmy się w zupełnie innym lesie, aniżeli na stokach Sierra Nevada. Mroczny, baśniowy las, porośnięty gęsto paprociami i kolumnowymi, strzelistymi sekwojami wiecznie zielonymi, w niczym nie przypominał tego z górskich, nagrzanych słońcem, zboczy. Maja, ubrana w czerwoną bluzę z kapturem, przypominała zagubionego czerwonego kapturka z posępnych średniowiecznych borów. Doświadczenie czysto magiczne. Same drzewa również robiły odmienne wrażenie. Mniej przystępne, nie zapraszały do przytulenia. Wiele z nich rosło w kępach tak zlepionych, że łączny pień u nasady mógł mieć prawie 20 m średnicy. Jak zaczarowana chodziłam ścieżkami. To było to miejsce, gdzie chciałabym zostać na dłużej. Dodatkowo park narodowy, który wraz z kilkoma stanowymi chroni tutejszą przyrodę, posiada szlaki wychodzące na plaże oraz perełkę, którą mieliśmy okazję zobaczyć – Fern Canyon. W wąwozie, którego wysokie na kilkanaście metrów ściany porastają paprocie, kręcono między innymi Gwiezdne Wojny.
Jak sekwoje mogą żyć tysiące lat?
Sekwoje to żyjący pomost, łączący nas z erą dinozaurów. Przez miliony lat drzewa niewiele zmieniły się genetycznie. Przez wieki wytworzyły mechanizmy, których mogliby pozazdrościć najlepsi z mistrzów przetrwania. Głównym sekretem jest kora, która jest odporna na wysokie temperatury pożarów. Opowieść rangerki o złośliwym drzewie trochę nam otworzyła oczy na „przyrodnicze gierki”. Otóż podczas upałów, konstrukcja pnia sekwoi sprawia, że wewnątrz mocno rośnie temperatura. Poprzez drobne pęknięcia drzewo pod wpływem ciśnienia zaczyna „strzelać” rozgrzanymi iskrami żywicznymi. Wznieca w ten sposób wokół pożary. Sama sekwoja lekko się tylko osmali, ale w sąsiedztwie wypali wszystko do żyznego popiołu. Szyszki są tak zbudowane, że mogą przetrwać 20 lat, czekając na ogień, który je otwiera wprost na idealne warunki do wzrostu. Sekwoje rosną bardzo szybko, więc zanim las zdąży się odrodzić, są na tyle wysokie, że pierwsze łapią życiodajne promienie słoneczne. Doprawdy przemyślny sposób postępowania. Ja bym jednak nie określiła sekwoi jako złośliwe, jedynie sprytne ?.
Początkowo ludzie popełnili wiele błędów chcąc ochronić olbrzymy. Jednym z nich było wygaszanie naturalnych pożarów. Kilkadziesiąt lat obserwacji zajęło człowiekowi zorientowanie się, że brakuje w lesie młodych sekwoi. Teraz polityka jest inna. Rangersi sami wzniecają niewielkie pożary pod kontrolą, aby wspomóc wzrost drzew. Ale natura sama sobie radzi i nie zawsze można ją okiełznać. Przykładem był tegoroczy pożar, który uniemożliwił nam odwiedzenie parku Yosemite.
Gdzie najlepiej podziwiać sekwoje?
Jeżeli chcesz zobaczyć największe i najpiękniejsze drzewa świata odwiedź Yosemite lub Sequoia National Park. Aby poczuć się jak postać z bajki w prastarym, magicznym lesie najwyższych drzew świata, pojedź do Redwood National and State Parks.
Drzewo, którego zdjęcie widziałam w dzieciństwie, to Chandelier Tree, inaczej Drzewo Świecznik. Znajduje się w Legget. Ma około 90m wysokości, a przejazd w nim został wyrzeźbiony w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Teraz jest to już zabronione.
